25η ΑΝΑΡΤΗΣΗ

 Το μεράκι για την δημιουργία και την απόλαυση ενός καλού πιάτου δεν εχει όρια, σύνορα και φυλές. Τα καλύτερα τραπέζια τα κάνουμε συνήθως στις καλοκαιρινές διακοπές όλοι μας. Είμαστε πιο χαλαροί εχουμε λιγότερη πίεση και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, μαζεύοντε οι οικογένειες πιο πολύ(έτσι και μεις) Ομολογώ με όλη την ταπεινοτητα μου ότι ο χώρος έμπνευσης και δημιουργίας είναι το σπίτι στη Χαλκιδική. Φέτος ψησαμε από 2κιλη βασιλική συναγριδα μεχρι μπακαλιάρους και από Χριστόψαρα μέχρι μοσχαρίσιες γάλακτος. Κάναμε διατριβή στο μπουγιουρντι το οποίο το πείραξαμε λίγο (προσθέσαμε γραβιέρα) βάλαμε λίγο παραπάνω σκόρδο στη ζωή μας (μια και στην καθημερινότητα της πόλης το αποφεύγουμε για ευνόητους λόγους). Ψησαμε στο Χρήστο από μπριζόλα Ουρουγουάης και γάλακτος μέχρι ότι σουτζουκάκια και πανσετες είχε ο Νίκος (και πάνω από όλα λουκάνικο καγιεν). Καλεσμένοι από τον καλό μας φίλο Γιάννη φάγαμε σκόρπινα στο φούρνο με λαχανικά (μαγική συνταγή). Γιαννης που ειναι καταπληκτικός και στο τραβηχτο χοιρινό.Ο Θοδωρης μας εφερε απο το Λονδινο το συλλεκτικο  chivas της mancester united (αλλη μεγαλη αδυναμια). Είπιαμε τσίπουρα με μεζέδες στην παραλία, κάναμε barbeque.... Το συμπέρασμα είναι... Καλές οι πρώτες ύλες, καλές οι γεύσεις,καλα τα μαγειρέματα, καλά τα ψησιματα, άλλα καλύτερο από όλα οι  ΚΑΛΕΣ ΠΑΡΕΕΣ-ΟΙ ΦΊΛΟΙ (αυτό κάνει τη διαφορά), αυτό απογειώνει το καλό φαγητό και το στέλνει στον 7ο ουρανό.... 

 ΜΟΝΟΣ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...                              

 Αφιερωνω την   25η ανάρτηση αυτού του blog στους φίλους μου (στα αδέρφια μου όπως τους αποκαλώ... ξέρουν αυτοί) που είναι κοντά μου σε όλα τα ταξίδια της ζωής μου (όμορφα και άσχημα)    και τέλος στην οικογένεια μου στους γυιους μου και στα όμορφα κορίτσια τους καθώς και στην γυναίκα μου που τόσα χρόνια ανέχεται και στηρίζει  τις γαστρονομικες μου παραξενιές......